DESTERRADO

 

                                      Ao meu curmán

                                      Horacio Bermúdez Abente.

 

—Teño de morrer, levaime

onde amei e fun amado.

 

Chove e venta, e os camiños

están enzarrapicados;

laia a nuite, aterecida

na friaxe dos chubascos;

no seo dos arboredos

ecoan voces de espanto.

Pero o anceio, firente

como un coitelo afiado,

esgaza e fura no peito

do doente desterrado:

 

—Teño de morrer, levaime

onde amei e fun amado.

 

Olla no fondo da ialma

o curruncho en que foi nado

ofrecendo doce acougo

no lentor do seu regazo;

unha igrexa pequeneira,

un homilde camposanto

e o rogo que marmulea

a corrente dun regato:

 

—Teño de morrer, levaime

onde amei e fun amado.